Trachea 8.5mm Neus-tracheale buis Vooraf gemonteerde orale Rae-endotracheale buis

1. Geschikt voor zowel orale als nasale intubatie.
2. Een punt-op-punt-röntgenlijn zorgt voor veilige positioneringscontrole.
3. Murphy-oog geïntegreerd als extra veiligheidskenmerk.
4. Een glad geslepen en zorgvuldig gevormd hoedendop om de intubatie te ondersteunen en een hoge patiëntveiligheid en -comfort te bieden.
5. Een hoge volume/lage druk manchet zorgt voor een efficiënte lage druk manchet afdichting, voor intubatie tijdens langdurige ventilatie.
6. Intubatie diepte merken en vooraf gemonteerde 15 mm connector.

Intubatie:

• Tijdens de intubatie staat een arts gewoonlijk aan het hoofd van het bed en kijkt hij naar de voeten van de patiënt, terwijl de patiënt plat ligt.De positie zal variëren afhankelijk van de omgeving en of de procedure met een volwassene of een kind wordt uitgevoerdBij kinderen wordt vaak een kaakstoot gebruikt.
• The endotracheal tube with the assistance of a lighted laryngoscope (a Glidescope video laryngoscope is particularly helpful for people who are obese or if a patient is immobilized with a suspected injury to the cervical spine) is inserted through the mouth (or in some cases, de neus) nadat u de tong uit de weg hebt gehaald.
• Als de endotracheale buis op de juiste plaats is, wordt de spiraal in de luchtpijp gezet.de arts zal luisteren naar de longen en de bovenbuik van de patiënt om er zeker van te zijn dat de endotracheale buis niet per ongeluk in de- De slokdarm.
• Wanneer een arts redelijk zeker is dat de buis in de juiste positie is, kan hij de borstbeweging zien met ventilatie en misvorming in de buis.een ballon manchet is opgeblazen om te voorkomen dat de buis uit de plaats beweegt. (Bij zuigelingen is een ballon mogelijk niet nodig) De buis wordt vervolgens aan het gezicht van de patiënt gehecht.

Een met manchetten beklede orale endotracheale buis is een type endotracheale buis die door de mond wordt ingebracht en in de luchtpijp wordt gezet voor luchtwegenbeheer en mechanische ventilatie.Het bevat een opblaasbare manchet in de buurt van het distale uiteinde van de buis.

Hier zijn enkele belangrijke dingen die u moet weten over gemanetteerde orale endotracheale buizen:

Ontwerp: Geankerde orale endotracheale buizen zijn meestal gemaakt van flexibel plastic of siliconen materiaal.De manchet bevindt zich in de buurt van het distale uiteinde van de buis en kan worden opgeblazen om een luchtdichte afdichting in de luchtpijp te creëren.

Mansje opblazen: De manchet van een gemankette orale endotracheale buis wordt opgeblazen om een afdichting in de luchtpijp te creëren, wat helpt om luchtlekken te voorkomen en het risico op aspiratie te verminderen.De manchet wordt meestal opgeblazen met lucht met behulp van een spuit, en de druk wordt gecontroleerd om ervoor te zorgen dat deze binnen het aanbevolen bereik blijft.

Voordelen: Met een handboei zijn er verschillende voordelen aan de mond endotracheale buizen, waaronder een betere ventilatiebeheersing, minder risico op aspiratie en de mogelijkheid om een positieve drukventilatie te bieden.Ze worden vaak gebruikt bij volwassen patiënten die mechanische ventilatie nodig hebben., met name in de critical care-instellingen.

Overwegingen: Bij gebruik van een met manchetten bekleed mondelinge endotracheale buis is een goede manchetopblazing en -bewaking van cruciaal belang.Onderinflatie kan leiden tot luchtlekkage en onvoldoende ventilatie.Regelmatige controle en aanpassing van de manchetdruk zijn noodzakelijk om een geschikt afdichtingspunt te behouden en complicaties te minimaliseren.

De specifieke stappen voor het gebruik van een met manchetten beklede orale endotracheale buis zijn vergelijkbaar met andere orale intubatietechnieken.visualisatie van de stembanden met behulp van een laryngoscoop, het inbrengen van de buis door de mond en in de luchtpijp, bevestiging van de juiste plaatsing van de buis en het bevestigen van de buis.

Het is belangrijk op te merken dat het gebruik van een gemanetteerde orale endotracheale buis moet worden bepaald op basis van de specifieke behoeften van de patiënt, de klinische toestand en het oordeel van de zorgverlener.Gezondheidszorgverleners die zijn opgeleid in het beheer van de luchtwegen moeten de vastgestelde protocollen en richtlijnen volgen bij het gebruik van gemanetteerde orale endotracheale buizen om de veiligheid van de patiënt en een effectieve ventilatie te garanderen..

Bevestiging van de juiste plaatsing:

1. Zodra de buis op zijn plaats is, is het belangrijk om te controleren of hij echt op de juiste plaats is om de longen van de patiënt te ventileren.vooral kinderen die een trauma hebben meegemaakt.
2. In het veld hebben paramedici een apparaat waarmee ze kunnen bepalen of de buis in de juiste positie is door een kleurverandering.een röntgenfoto van de borst wordt vaak gemaakt om een goede plaatsing te garanderen, hoewel een beoordeling uit 2016 suggereert dat een röntgenfoto van de borst alleen onvoldoende is, net als pulsoximetrie en lichamelijk onderzoek.
3. Naast het direct visualiseren van de endotracheale buis tussen de stembanden met een video-laryngoscoop,de auteurs van het onderzoek hebben aanbevolen een eindtijdige kooldioxide-detector (capnografie) te gebruiken bij patiënten met een goede weefselperfusie, met voortdurend toezicht om ervoor te zorgen dat de buis niet verplaatst wordt.
4. Bij een hartstilstand hebben ze aanbevolen om echografie of een slokdarmdetektor te gebruiken.